Gün Batarken Gördüğüm Son Işık

(Süleyman Kuku Beyefendi’nin hocaları H. Hilmi Işık Beyefendi’yi anlattıkları eseridir.)

Ey ismine, cismine, yoluna, nesebine,
Âşık olduğum velî, ihsânını bol eyle,
O yüksek ahlâkına, ulvî derecesine,
Hayrân olduğum, beni kendine makbûl eyle,
Mütâbeat edeyim, hattâ her nefesine,
Her emrini yapayım, beni sana kul eyle!
Hevâ, hevese değil, yalnız senin sesine,
Uyayım, bu âcizi, kulluğa kabûl eyle!
Gözlerin görmediği âlemin ötesine,
Götür beni, dağları, sahraları yol eyle!
Mazhar eyle de beni aşkın bilmecesine,
İster ateş et beni, ister kızgın kül eyle!
Muazzam kelimeye, hattâ her hecesine,
Âşina eyle beni, kalbime duhûl eyle!
Silsileyle çevrilmiş eşsiz gül bahçesine,
Girip hayâtı bulan tali’li bülbül eyle,
Ara sıra kalbinden gönül penceresine,
Sızan bu damlaları, artır, aman göl eyle,
Bu zavallı miskine, perdenin gerisine,
Yüksek merhametinle, delil-i vusûl eyle!
Hakîmâne bir yolla, bu aşk bîçaresine,
Kendini izhar eyle, imdâdını tûl eyle!