Peygamberimizin (Sav) Edeb ve Ahlakı

İnsanları, Resûlullah'ı (s.a.v.) bütün yönleriyle öğrenmeye ve onun özelliklerini benimsemeye ilk defa Kur'ân-ı Kerim teşvik etmiştir. Buna göre Hz. Peygamber bütün insanlara bir müjdeci ve bir uyarıcı olarak gönderilmiş (Sebe, 28) ve bizzat kendisinin bu gerçeği, “Ben Allah'ın hepinize gönderdiği elçisiyim.” (A‘râf, 158) diye duyurması istenmiştir. Birçok âyette Allah ile birlikte ona da itaat edilmesi (Âl-i İmrân, 32, 132; Nisâ,13, 59), kendisine uyulup ardınca gidilmesi (Âl-i İmrân, 31; A‘râf, 158), mü'minler tarafından canlarından daha çok sevilmesi (Ahzâb, 6) emredilmiştir. Yüce Allah, Resûl-i Ekremin bütün varlıklar arasında farklı bir yerde ve en üstün konumda olduğunu belirtmek üzere onu âlemlere rahmet olarak gönderdiğini (Enbiyâ, 107), şanını yücelttiğini (İnşirâh, 4) bildirmiş, “Şüphesiz ki sen pek büyük bir ahlâka sahipsin.” (Kalem, 4) meâlindeki âyetle onun benzersiz ve mükemmel ahlâkına dikkat çekmiş, ona iman edenlerin aynı zamanda üstün ahlâkını da benimseyip özümsemesi gerektiğine işaretle, “Allah'a ve âhiret gününe kavuşmayı uman ve Allah'ı çok anan kimseler için Allah'ın Resulünde güzel bir örnek vardır.” (Ahzâb, 21) buyurmuştur. Resûlullah (s.a.v.) mü'minlerin güzel ahlâk sahibi olmalarının önemine şu mübârek sözleriyle işaret buyurmuştur: “Mü'minlerin iman cihetinden en mükemmeli, ahlâken en güzel olanıdır.” “Kıyâmet günü, mü'min kulun terazisinde güzel ahlâktan daha ağır bir şey bulunmaz. Allah Teâlâ çirkin hareketler yapan, çirkin sözler söyleyen kimseden nefret eder.” “Ben, ahlâkî güzellikleri tamamlamak üzere gönderildim.”